ΝΙΚΟΣ
– ΑΛΕΞΗΣ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ
ΣΤΑ
ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΖΩΟΥ
Στα
μάτια του ζώου βλέπω καλύτερα την έκταση
όπου σε αντάμωσα γυρνώντας μόνος και άρρωστος
πίσω, στ’ αχνάρια της χαμένης σου ηλικίας
Και η πόλη δε σε λογαριάζει πια καθώς αρδεύεις
τις βιομηχανικές ζώνες της δυτικής ακτής
ψάχνοντας στα καφενεία λίγο οξυγόνο
γι’ αυτή την ποίηση που αργοπεθαίνει μέσα μου
πίσω, στα τραμ της χαμένης αφετηρίας
όπου σε αντάμωσα γυρνώντας μόνος και άρρωστος
πίσω, στ’ αχνάρια της χαμένης σου ηλικίας
Και η πόλη δε σε λογαριάζει πια καθώς αρδεύεις
τις βιομηχανικές ζώνες της δυτικής ακτής
ψάχνοντας στα καφενεία λίγο οξυγόνο
γι’ αυτή την ποίηση που αργοπεθαίνει μέσα μου
πίσω, στα τραμ της χαμένης αφετηρίας
Από το βιβλίο: Νίκος
– Αλέξης Ασλάνογλου, «Ο δύσκολος θάνατος», Εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 1985, σελ. 146.
Ο πιο δύσκολος θάνατος, αυτός που μετά..... επιζείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤαξίδι στη μοναξιά του Αλέξη-Ασλάνογλου
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://wxra.blogspot.gr/2008/10/blog-post.html