ΝΙΚΟΣ
ΦΩΚΑΣ
ΚΟΥΤΣΟΒΛΑΧΙΚΗ
Τι
θλιβερό να χάνεται μια γλώσσα!
Να
χάνεται μαζί της μέσ’ στα τόσα
Ό,τι
στα ελληνικά λέμε «τι κάνεις;»
Ή
«δος ημίν» ή «το καθήκι ο Φάνης».
Και
πάλι όχι ακριβώς: μια γλώσσα είν’ άλλος
Σταθμός
από τη δίπλα, εξίσου λάλος·
Τον
σβήνεις αν κινήσεις τη βελόνα –
Μια
κίνηση μικρή μα γλωσσοκτόνα…
Κλαίω
για τα ελληνικά μα ποιος της χρήστης
Θα
κλάψει και γι’ αυτήν, ποιος ποιητής της
Αληθινός,
καθώς μικροί-μεγάλοι
Σ’
αυτήν ξενομιλούν; – εγώ και πάλι!
Εγώ
και πάλι, αφού ποιητής δεν είναι
Δικός
της να την κλάψει, ακούστε τήνε
Κι
ας μην καταλαβαίνετε· σας λέει
Γι’
αγάπες, για θανάτους και για κλέη –
Εγώ
και πάλι, που θρηνώ το γνήσιο
Στον
άθλιο τόπο αυτόν τον πιθηκίσιο!
Από το βιβλίο: Νίκος Φωκάς, «Ποιητικές
συλλογές 1954-2000», ύψιλον / βιβλία, Αθήνα 2002, σελ. 327.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου