ΧΡΗΣΤΟΣ
ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ
ΚΑΘΕΝΑΣ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΝΑΤΟΛΗ
Ανατολή,
θα πει· οργή,
συσσωρευμένη
πίκρα των λαών.
Θα
πει «Αλλάχ», «Αλάχου Άκμπαρ»
άπειρα
«αχ!» που καίνε.
Απελπισμένες
προσευχές θα πει.
Απονενοημένα
διαβήματα, για την «αθανασία».
Χάσμα
σεισμού η ανατολή.
Αγιάτρευτη
πληγή του κόσμου.
(Ο
ήλιος, από τη δύση του, θα ανατείλει πάλι.)
Από
το βιβλίο: Χρήστος Τουμανίδης, «Οι ελεγείες της Ανατολής», Εκδόσεις Κουκκίδα,
Αθήνα 2014, σελ. 27.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου