ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΡΥΠΑΡΗΣ
ΧΩΡΙΣΜΟΣ
Κ’ ήρθε μες στης αγάπης το μεθύσι
ο χωρισμός μιά πίκρα να μου βάλη
σαν και τούτη – κι ακόμα πιο μεγάλη,
τη θάλασσα που μας έχει χωρίση.
Μιά θάλασσα και στην καρδιά έχω κλείση,
που όταν ακούη το κύμα στο ακρογιάλι
το αιώνιο του παράπονο να ψάλλη,
ένα θρήνον αντίφωνο θ’ αρχίση.
Αντίφωνο ένα θρήνο κ’ ένα κλάμα
που κλαίοντας με τη θάλασσαν αντάμα
βουρκώνει πέρα ώς πέρα το γιαλό·
ως που στερνά της θάλασσας στον άμμο
ξεψυχούν οι καημοί – και πάω και γώ
τους πόνους μου τραγούδια να σου κάμω.
κύριε Κεντρωτή είστε στην Κέρκυρα?
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφία, μια μαθήτριά σας
(καλά να περνάτε)