Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΜΑΝΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ


ΔΡΟΜΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
Κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά

Κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου
Κι εγώ ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας
Ακόμα μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες.

(Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς
Να γνωρίζω κανένανε κι ούτε
Κανένας με γνώριζε με γνώριζε.)



Από την ποιητική συλλογή «Εποχές».
Από το βιβλίο: Μανόλης Αναγνωστάκης «Τα ποιήματα (1941-1971», δεύτερη έκδοση, Πλειάς, Αθήνα 1975, σελ. 27.