Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2007

Ω ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΥΠΟΚΡΙΤΗ...


CHARLES BAUDELAIRE


ΣΤΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ


Η ανοησία, τ’ αμάρτημα, η απληστία κι η πλάνη
κυριεύουνε τη σκέψη μας και φθείρουν το κορμί μας·
κι ευχάριστα τις τύψεις μας θρέφουνε στην ψυχή μας,
καθώς που θρέφουν πάνω τους τις ψείρες οι ζητιάνοι.

Στα μετανιώματα άναντροι κι αμαρτωλοί ως την άκρια,
ζητάμε πληρωμή ακριβή γιά κάθε μυστικό μας
και ξαναμπαίνουμε εύκολα στον βούρκο τον παλιό μας,
θαρρώντας πως ξεπλένεται με τα δειλά μας δάκρυα.

Πάνω απ’ το προσκεφάλι μας ο Σατανάς γερμένος
πάντα στα μάγια του Κακού το νου μας νανουρίζει
την πιό ατσαλένια θέληση με μιάς την εξατμίζει,
αυτός ο μέγας χημικός ο Τετραπερασμένος.

Ο Διάολος, το νήμα αυτός κρατάει που μας κουνάει!
Τα πράγματα τα βρωμερά πιότερο τ’ αγαπάμε·
κι όλο και προς την Κόλαση κάθε στιγμή τραβάμε,
με δίχως φρίκη, ανάμεσα στο σκότος που βρωμάει.

Σαν τον φτωχό ξεφαντωτή που πιπιλάει με ζάλη
μιάς παλιάς πόρνης αγκαλιά, χιλιοβασανισμένη,
κλεφτάτα αρπάζουμε κι εμείς καμιά ηδονή θλιμμένη,
που τήνε ξεζουμίζουμε σαν σάπιο πορτοκάλι.

Σαν ένα εκατομμύριο σκουλήκια μυρμηγκώντας,
μες στο μυαλό μας κραιπαλούν του Δαίμονα τα πλήθη,
κι όταν ανάσα παίρνουμε, ο Θάνατος στα στήθη
σαν άυλος ποταμός κυλάει, σιωπηλά θρηνώντας.

Αν το φαρμάκι κι η φωτιά κι η βία και το μαχαίρι
δεν έχουνε τα φανταχτά κεντίδια ακόμα κάνει
στο πρόστυχο της μοίρας μας και άθλιο καμβοπάνι,
είναι που λείπει απ’την ψυχή το θάρρος –κι απ’το χέρι.

Μα μες στις σκύλες, τους σκορπιούς, τα φίδια,τα τσακάλια,
τους πάνθηρες, τους πίθηκους, τους γύπες, τα θηρία,
που γρούζουν, σέρνονται, αλυχτούν κι ουρλιάζουν με μανία
μες στων παθών μας τ’άτιμο κλουβί, προβαίνει αγάλια,

θεριό πιο βρώμικο, κακό, την ασκημιά να δείξει!
Κι αν δε σαλεύει κι ούτε ακούει κανένας το ουρλιαχτό του,
όλη τη γης θα ρήμαζε, και στο χασμουρητό του
θάθελε να κατάπινε τον κόσμο· αυτό ‘ναι η Πλήξη,

που, μ’ένα δάκρυ αθέλητο στα μάτια της, κοιτάζεις,
καθώς καπνίζει τον ουκά κρεμάλες να στηλώνει.
Και ξέρεις, αναγνώστη, αυτό το τέρας πως δαγκώνει!
-Ω αναγνώστη υποκριτή, αδέρφι, που μου μοιάζεις!



Μετάφραση: Γιώργης Σημηριώτης.

1 σχόλιο:

  1. Το καλύτερο από όλα-κι έχει πολλά διαμάντια, σήμερα (δηλαδή, είναι και κάτι μέρες που είχα χάσει)

    ΑπάντησηΔιαγραφή