ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ
(Σχεδίασμα Β΄, 3)
Ενώ ακούεται το μαγευτικό τραγούδι της άνοιξης, οπού κινδυνεύει να ξυπνήση εις τους πολιορκημένους την αγάπη της ζωής, τόσον, ώστε να ολιγοστέψη η αντρεία τους, ένας των Ελλήνων πολεμάρχων σαλπίζει κράζοντας τους άλλους εις συμβούλιο, και η σβημένη κλαγγή, οπού βγαίνει μέσ’ από το αδυνατισμένο στήθος του, φθάνοντας εις το εχθρικό στρατόπεδο παρακινεί έναν Αράπη να κάμη ό,τι περιγράφουν οι στίχοι 4-12.
«Σάλπιγγα, κόψ’ του τραγουδιού τα μάγια με βία,
Γυναικός, γέροντος, παιδιού, μη κόψουν την αντρεία.»
Χαμένη, αλίμονον! κι’ οκνή τη σάλπιγγα γρικάει·
Αλλά πώς φθάνει στον εχθρό και κάθ’ ηχώ ξυπνάει;
Γέλιο στο σκόρπιο στράτευμα σφοδρό γεννοβολιέται,
Κι η περιπαίχτρα σάλπιγγα μεσουρανίς πετιέται·
Και με χαρούμενη πνοή το στήθος το χορτάτο,
Τ’ αράθυμο, το δυνατό, κι’ όλο ψυχές γιομάτο,
Βαρώντας γύρου ολόγυρα, ολόγυρα και πέρα,
Τον όμορφο τρικύμισε και ξάστερον αέρα·
Τέλος μακριά σέρνει λαλιά, σαν το πεσούμεν’ άστρο,
Τρανή λαλιά, τρόμου λαλιά, ρητή κατά το κάστρο.
Καλησπέρα σας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυμορφότατα λόγια!
Ευμορφότατο νόημα!
Σας χαιρετώ.
Αγαπητέ φίλε,χαθήκαμε. Κάποια μέρα πρέπει να δειπνήσουμε με σολομό. Τί λέτε;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ ΑΧΙ: Χαίρε.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ locus solus: Σου έχω τηλεφωνήσει αρκετές φορές και δεν σε βρήκα. Βεβαίως να δειπνήσουμε με Σολωμό και σολομό. Είμαι στο κλεινόν άστυ (άρτι αφιχθείς εκ Νεαπόλεως).