ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ
ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Από παιδί στο ποίημα με τιμώρησαν
να φέρνω του πραγματικού φαρμάκι ώς τη γλώσσα
με μια σκιά από το λεξιλόγιο του κάτω κόσμου
Και τέντωνα του άγγελου λαιμό τα μεσημέρια
ξιπόλητος μες στις αυλές
να προεκτείνω κάτι ελάχιστο του αίματος
μ' ένα τετράδιο άγραφο στα γόνατα
και τις μακρινές γιορτές των παιδιών
Μαζί μου τ' όμορφο κορίτσι από απέναντι
δυο καλοκαίρια κιόλας πεθαμένο.
-------------------------------------------
Χρόνια με πρόσωπα για μένα βολικά
αφήσανε στο τέλος άλλες τυραννίες
Εσύ ωραιώθηκες γιατί 'σαι μακρινή
πατρίδα βόρεια, κορμί θητείας, μήνες τρελοί
Και είναι κυρίως γιατί μου χτυπάς αρμονικές
μιας άλλης θλίψης που κατάγεται απ' τη γεύση
του χρόνου που λιμνάζει στο ανεκπλήρωτο
Είσαι ακριβώς αυτό που μ' αφοπλίζει.
Από το βιβλίο "Το ένδοξο πένθος", εκδόσεις Πλάνόδιον, Αθήνα 1997.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου