RENÉ
CHAR
ΕΥΦΗΜΙΖΕΤΑΙ
Ο ΤΖΑΚΟΜΕΤΤΙ
Εκεί
όπου αποσωνότανε κάποιο απριλιανό απομεσήμερο του 1964, ο γέρων σταυραετός, σιδηρουργός
γονατιστός, κάτω από το πύρινο νέφος του υβρεολογίου του (τη δουλειά του, εννοείται,
να μαστιγώνει με προσβολές, δεν την εσταμάτησε ούτε μια στιγμή), μου αποκάλυψε,
ξαπλωμένος στο πλακοστρωμένο πάτωμα του εργαστηρίου του, την εικόνα της Καρολίνας,
του μοντέλου του, και το πρόσωπο της Καρολίνας ζωγραφισμένο στον καμβά –μετά
από πόσες και πόσες νυχιές και πληγές και αιματώματα–, καρπό του πάθους μεταξύ
όλων των ερωτικών αντικειμένων, καταγαγών έτσι νίκη επί του επίπλαστου γιγαντισμού
των σκουπιδιών που έχουν προστεθεί στον θάνατο, καθώς δε και επί εκείνων των
φωτεινών μορίων που μετά βίας ξεχωρίζουν, από εμάς τους άλλους, τους κοσμικούς
μάρτυρές τους. Έξω από την κόγχη του πόθου και της ωμότητας. Αντικατοπτριζόταν
ετούτη η υπέροχη όψη, δίχως έτος παρελθόν, που θα εσκότωνε τον ύπνο, μες στον
καθρέφτη του βλέμματός μας, τον προσωρινό παγκόσμιο δέκτη όλων των μελλοντικών
ματιών.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου