ΕΞΗΓΗΣΗ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΕΞΗΓΗΣΗ

Απεχθανόταν τα μεγάλα λόγια, τις ρητορικές εξάρσεις,

εκείνες τις μακριές χειρονομίες που κρεμόνταν

   σαν εμφαντικά παραπετάσματα

εκεί που δεν υπήρχαν παράθυρα. Μάζευε μέσα του τα

   δάχτυλά του

όπως το σαλιγκάρι τις κεραίες του· κι αυτό τον χαροποιούσε.

   Ωστόσο

σ’ αυτή τη στάση του ακριβώς, διέκριν’ ο ίδιος

μιάν επιείκεια, μια συγγνώμη για τους άλλους,

μια περηφάνια για τον εαυτό του, σαν όταν

βάζεις στο χέρι του επαίτη, με την πιο φτωχή σου κίνηση,

ένα μεγάλο ποσόν, κι αυτός το δέχεται αδιάφορα

και το κρύβει στην τσέπη του χωρίς να το κοιτάξει. Εσύ

φαντάζεσαι κιόλας την κατοπινή έκπληξή του

καθώς στον παρακάτω δρόμο θα μετρήσει τα χρήματα.

Ώστε, λοιπόν, η προσφορά σου: ελεημοσύνη;

Ποιος τότε ο ελεών; Ποιος ελεούμενος;

Κι έτσι, κρυμμένος μες στην πλέον ασήμαντη έκφρασή σου,

ήσουν ένα άγριο ζώο πληγωμένο που κατέφυγε σε μιά

   μικρή σπηλιά

αφήνοντας έξω την πελώρια ουρά του

δείχνοντας έτσι πιο τρομαχτικό το μέγεθός του

ενώ χαμογελούσε μες σ’ αυτή του τη στενότητα

γλείφοντας τις πληγές του με πανούργα ηδονή και περηφάνια.

            Βουκουρέστι, 28.ΧΙ.59

Από την ποιητική συλλογή: « Ένας πίνακας με μικρές πινελιές» (1959).

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. Θ΄, Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 69.