ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ Η ΑΥΤΗ / SEMPER EADEM

CHARLES BAUDELAIRE

ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ Η ΑΥΤΗ /

SEMPER EADEM

«Από πού προέρχεται, για πές μου, αυτή η παράξενή σου θλίψη

που σκαρφαλώνει στον γκρεμό σαν κύμα μες στη νύχτια ασβόλη;»

– Αν να τρυγήσει εκίνησε η καρδιά και ο τρύγος έχει εκλείψει,

κακό είναι η ζωή μετά – κακό! Το μυστικό το ξέρουν όλοι:

είν’ ένας πόνος πάναπλος, χωρίς μυστήριο. Δες, καλή μου,

το πόσο μοιάζει στη χαρά σου – και όλοι σ’ είδαν νά ’χεις λάμψει.

Γι’ αυτό να πάψεις να ρωτάς, ωραία εσύ περίεργή μου!

Κι αν η φωνή σου γλυκολάμπει, να πάψει τώρα πρέπει η λάμψη!

Οπότε σώπα πια, ανίδεη ψυχή συνεπαρμένη

και στόμα παιδικό όλο γέλια! Απ’ τη Ζωή πιότερο μάς δένει

λεπτό ένα νήμα με τον Θάνατο, τον χώρο των μακάρων.

Άσ’ την καρδιά μου, ναι, άσ’ την να μεθύσει μέσα σ’ ένα ψέμα,

να βυθιστεί στα ωραία σου μάτια, σε ωραίου ονείρου ένα ρέμα,

τον ύπνο στη σκιά των αβρών σου να ευχαριστηθεί βλεφάρων!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.