ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

JAROSLAV SEIFERT

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Εκείνες τις εξαίσιες ημέρες

που η πόλη μοιάζει με ριγμένα ζάρια

ή με ριπίδιο

ή με λάλημα πουλιού

ή με αχιβάδα στο γιαλό παρατημένη

(αντίο, ομορφοκόριτσά μου, αντίο –

γνωριστήκαμε

όμως

ποτέ μας πια δεν πρόκειται να ξαναϊδωθούμε).

Εκείνες τις εξαίσιες Κυριακές

που η πόλη μοιάζει με μπάλλα ποδοσφαίρου

ή με χάρτη

ή με οκαρίνα

ή και με καμπάνα σε γιορτή

(στο δρόμο τον ηλιόλουστο

φιλιούνταν των περαστικών οι ίσκιοι

και οι άνθρωποι απομακρύνονταν μετά

σαν να μη γνωρίζονταν καθόλου).

Εκείνες τις εξαίσιες βραδιές

που η πόλη μοιάζει με ρόδο

ή με σκακιέρα

ή με βιολί

ή και με γυναίκα που κλαίει

(παίζαμε με τις λεπταίσθητες γυναίκες του μπαρ

κοιτάζοντας τα γόνατά τους

που ήσαν μαραμένα

σαν δύο κρανία στεφανωμένα

με το μετάξι απ’ τις ζαρτιέρες των καλτσών τους

στο βασίλειο του έρωτα

που τό ’δερνε μαύρη απελπισία).

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.