ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
OMAGGIO A
UMBERTO SABA
Σε αποκοιμίζει η ρίμα η τετριμμένη:
αμόρε / φιόρε· αμούρ / τουζούρ· λουλούδι /
(πασίγνωστη η συνέχεια:) τραγούδι.
Κι απ’ την τετράδα μόνο σκόνη μένει...
Ασμάτων άνθη και έρωτες για πάντα
ριμάρουν μεν, αλλά με βαρεμάρα,
σαν νύχια που αγκριφώνουν σε κιθάρα.
Οι ομοιοκαταληξίες στήνουν μπάντα,
μονάχα αν αναπάντεχα λαλούνε.
Πουλιά άγνωστα – δεν ξέρεις από πού ’ναι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου