Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

W.B. YEATS

Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Γυρίζοντας, διαγράφοντας όλο και πιο μεγάλους κύκλους

Το γεράκι δεν μπορεί ν’ ακούσει πια τον γερακάρη·

Τα πάντα διαλύονται· το κέντρο δεν κρατάει·

Ωμή αναρχία τώρα λύνεται στον κόσμο,

Απ’ το αίμα θολός λύνεται ο ποταμός, και παντού

Η τελετή της αθωότητας πνίγεται·

Οι καλύτεροι δίχως πεποίθηση, ενώ οι χειρότεροι

Ωθούνται από την ένταση του πάθους.

Σίγουρα κάποια αποκάλυψη σιμώνει·

Σίγουρα η Δευτέρα Παρουσία πλησιάζει.

Δευτέρα παρουσία! Δεν προφταίνει να βγει αυτός ο λόγος

Κι απ’ το Spiritus Mundi μια απέραντη εικόνα

Θολώνει τη ματιά μου: κάπου στην άμμο της ερήμου

Μορφή σε σώμα λέοντος και με ανθρώπου κεφαλή,

Ένα άδειο βλέμμα κι άσπλαχνο σαν ήλιος,

Σαλεύει με μηρούς αργούς, ενώ τριγύρω

Μ’ αγανάκτηση στριφογυρνούν σκιές πουλιών.

Πέφτει και πάλι το σκοτάδι· τώρα όμως ξέρω

Πως είκοσι αιώνες πετρωμένου ύπνου

Τους κέντρισ’ εφιάλτης που εκπορεύτηκε από λίκνο,

Και ποιο θεριό τραχύ –τώρα που ’φτασ’ η ώρα του–

Βαριά βαδίζει κατά τη Βηθλεέμ να γεννηθεί;

Μετάφραση: Σπύρος Ηλιόπουλος.

Από το βιβλίο: William Butler Yeats, «Μυθολογίες και οράματα», εισαγωγή – μετάφραση – σχόλια Σπύρος Ηλιόπουλος, Πλέθρον, Αθήνα 1983, σελ. 63.