Σήμερα έφυγε από τη ζωή ο αδελφικός μου φίλος Δημήτρης Αρμάος, με τον οποίο συμπορευθήκαμε από το 1990 μέχρι σήμερα...
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΑΡΜΑΟΣ
ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝ ΜΕΣΗ ΑΓΟΡΑ
Βάδιζε
ως έγγιστα
Ένα-τριάντα
ένα-πενήντα πάνω απ’ το έδαφος
Έπαιζε
φως και σκόνη μες στα μάτια του
Η
οθόνη πύκνωνε και αραίωνε
Σε
αξύπνητο ύπνο εν πτήσει
Σαν
το πουλί που τρέμει να κάτσει σε κλαδί
Μην
κρεμαστεί
Με
το κεφάλι κάτω.
Από
το βιβλίο: Δημήτρης Αρμάος, «Βίαιες εντυπώσεις των ετών 1975-2007»,
ύψιλον/βιβλία, Αθήνα 2009, σελ. 13.
Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια, Δάσκαλέ μου... Λυπάμαι πολύ... Να είστε καλά να τον θυμάστε και στην καρδιά σας να τον έχετε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την σκέψη μου...
Σας φιλώ
@ Nicole Si: Να είσαι καλά, Νικόλ μου. Σε φιλώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συγκίνησή σας φαίνεται στο γράψιμο του ποιήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη απώλεια.
@ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ: Σ' ευχαριστώ πολύ, φίλε μου. τα ημαρτημένα διορθώθηκαν.
ΑπάντησηΔιαγραφή