ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ

JOAQUÍN GIANNUZZI

ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ

Τί θα την κάνουμε αυτή τη συμπτωματική σκηνή –

φύλλα να γίνονται σωρός απ’ τον σιρόκο μπρος στην πόρτα,

αλλά απομονώνοντάς την λες και η γνώση της μας απατάει;

Ό,τι κινείται κινείται κυκλικά

στη γωνία του τοίχου, εκεί

όπου μαζεύονται τα φύλλα

και περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους

μες στο ουρλιαχτό μιας έκρηξης ψυχρής και ασυνεχούς.

Τόποι κοινοί χειμέριας ύλης.

Να μην τους αναγνωρίσουμε άραγε

την πρόθεση του κάλλους και της ανάστασης,

όταν βλέπουμε πως ξεκινούν

από της εποχικής τους σκόνης το ανακάτεμα;

Ώς εκεί αντέχει όμως η γνώση μας: να είναι λαχτάρα

που θροΐζει μέσα στα ξερά τα φύλλα, να είναι θλίψη

τρομερή σε κάποια των δικών μας ημερών εσπέρα.

Και στη γωνία του τοίχου να είναι η βεβαιότητα και

ό,τι απομένει από τη διάλυση του σύμπαντος κόσμου.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.