ΜΙΛΟΝΓΚΑ – ΧΑΣΑΠΙΚΟ

ΠΑΝΑΓΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΜΙΛΟΝΓΚΑ – ΧΑΣΑΠΙΚΟ

(LA MILONGA Y YO)

        Στην Κυριακή Παπαδοπούλου

Μ’ ένα χασάπικο, ρεμπέτικο χορό

μοιράζω το μερτικό μου.

Είμαι παιδί της γειτονιάς και του κεφιού

και τραγουδώ κάτ’ απ’ τ’ αστέρια τ’ ουρανού

γι αυτούς που ξέρουνε τί θέλουν

και με νταλγκά με περιμένουν.

Και ξαναφέρνω τις δόξες τραγουδιού

και κάποιες νύκτες ατέλειωτου γλεντιού

όταν μιλούσαν τα τέλια μπουζουκιού

κι οι πίκρες έφευγαν γι αλλού.

Σ’ ένα χασάπικο, ρεμπέτικο χορό

χρεώνω το σ’ αγαπώ.

Πάμε να βρούμε τον Μάρκο

να δούμε τί λέει

πώς έσβησε τ’ άστρο.

Πάμε να βρούμε τον Στράτο

να δούμε αν κλαίει.

για ντέρτι φευγάτο.

Και νά τος φθάνει στο μυαλό ντελικανής

ο Καζαντζίδης ο ασίκης, ντερτιλής

κι ένα μου δάκρυ κυλάει

χωρίς να βλέπει κανείς.

Μ’ ένα χασάπικο, ρε μάγκες μου, γυρνώ

στο παρελθόν το ακριβό.

Είμαι παιδί μιας κάποιας Φραγκοσυριανής

και στη καλκάτζα δεν μου βγαίνει πια κανείς.

Γι’ αυτούς που ξέρουν ν’ ακούνε

μαζί μου να τραγουδούνε.

Κι αναλογίζομαι τις δόξες, τους παλιούς,

τον Μπαγιαντέρα, τον Τσιτσάνη, τον Τσαούς

με τα τραγούδια τους γεμίζαν ουρανούς

κι οι νύκτες ήταν γι’ αυτούς.

Μ’ ένα χασάπικο, ρεμπέτικο, χορό

το όνειρό μου μετρώ

για σένα.