ΤΡΑΒΕΡΣΟ

ΠΑΝΑΓΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ


ΤΡΑΒΕΡΣΟ

  

Σε μία κλινική προαστίου λαϊκού

άρχισες το δικό σου το τραβέρσο.

Το σπέρμα κούφιο, ανήμπορο και χέρσο

σου έδωσε το στίγμα του μικρού.

Σε γήτεψε του δίκιου η προσμονή

σ’ ανάλωσε της γνώσης το κεφάλι

για μια απόσταση του "τόσο δα" μεγάλη

κανάγια, τα νιάτα σου έστειλες φυλακή.

Δεν πέρασαν τα χρόνια, μα γυρίσαν·

γυρίσαν, για να φέρουν το μηδέν

εκείνο που δεν άντεξες, που δεν

κατάλαβες, τα χείλη πως φιλήσαν.

Και τώρα απόμαχος, χωρίς αναμονές

με την συνείδηση, πάμφθηνα πουλημένη

την λογική σου, σίγουρα προδομένη

τραβέρσο περατώνεις, διώχνοντας ενοχές.