ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ
[ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΚΟΙΤΑΞΑ ΟΛΟΪΣΙΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ]
Οι μέρες που τις κοίταξα ολόισια στα μάτια
μου ξαναφέρανε τις λέξεις
σαν εφεδρείες να πολιορκώ το άτρεπτο
Καινούριες μέρες που κατέβηκαν
τη σκάλα με τα χρόνια μου σβηστά
για να μου φέρουνε μελαγχολία τη λέξη
τη λέξη θάνατος για να μου φέρουνε
Κι από την επομένη του έρωτα τα χείριστα
Από το βιβλίο: Βασίλης Λαλιώτης, «Το ένδοξο πένθος», Πλανόδιον,
Αθήνα 1997, σελ. 61.
Ωραίοι οι στίχοι του Βασίλη Λαλιώτη (και τώρα και γενικώς).
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γραφή του έχει κάτι που με ελκύει. Το ιστολόγιό του όμως είναι κλειστό στα σχόλια -προφανώς, για δικούς του λόγους.
Ίσως πάλι η απάντηση να είναι αυτή (με δικά του λόγια):
Αφήνω τους φίλους να ξέρουν χωρίς να τους επιτρέπω να ρωτήσουν
τίποτα. Και ω! του θαύματος αποκτούν μια τρυφερότητα εκείνων
που επιτρέπουν σε φίλους να ζουν εκτός κόσμου όσο επιθυμούν.
(Χρονοθραύσματα 23)
ΥΓ. Α, να μην ξεχάσω: Ωραίος και ο πίνακας που συνοδεύει την ανάρτησή σας.
Χαιρετώ σας!
ΑΓΓΕΛΙΚΗ
@ ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Συμφωνούμε. Ο συνοδευτικός πίνακας αρέσει πολύ και σε εμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφή