ΛΕΦΤΕΡΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ
ΣΤΟΝ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ
Κώστα, ξέρω τί είναι αυτό που έβαλε στα δάχτυλά σου
το περίστροφο. Οι άνθρωποι προσφέρουν τόσο αργά
λίγα ψίχουλα ευγένειας. Έρχονται στιγμές
που η Πρέβεζα με πλησιάζει και μένα επικίνδυνα.
Ήπιες τον καφέ σου στο καφενείο των απελπισμένων
με τη σιωπή σου με το άλγος σου.
Κρέμασες τους στίχους σου στα κρέπια της νύχτας
πήρες το καπέλο σου βιαστικά
και πήγες να συναντήσεις τον παλιό σου φίλο
το θάνατο για το στερνό ταξίδι
«στα σκοτεινά πηγαίνοντας βασίλεια πέρα κεί»
και η δάφνη στεφάνωσε το φαλλό σου
στους κόλπους της λήθης.
Από το βιβλίο: Λεφτέρης Πούλιος, «Το αλληγορικό σχολείο»,
Κέδρος, Αθήνα 1978, σελ. 16.
Moυ αρέσει το γυμνό από στολίδια συναίσθημα που αποπνέει το ποίημα. Πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Λεφτέρης Πούλιος είναι αυτός.)
ΑΓΓΕΛΙΚΗ
@ ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Ένα από τα καλύτερα ποιήματα του Πούλιου.
ΑπάντησηΔιαγραφή