ΜΑΔΡΙΓΑΛΙ

FEDERICO GARCÍA LORCA

ΜΑΔΡΙΓΑΛΙ

Σε κοίταξα στα μάτια μέσα

σαν είμουν άπραγο παιδάκι.

Τα χέρια σου με χάιδεψαν

κι ένα φιλάκι μού ’δωσες.

(Τα ρολόγια έχουνε ρυθμό τον ίδιο·

Τις νύχτες τις φωτίζουνε τα ίδια αστέρια.)

Και τότε άνοιξε η καρδιά μου

σα λούλουδο στο φως το ουράνιο,

τα πέταλα είχα της λαγνείας,

τους στήμονες ορθούς του ονείρου.

(Τα ρολόγια έχουνε ρυθμό τον ίδιο·

Τις νύχτες τις φωτίζουνε τα ίδια αστέρια.)

Και έκλαιγα στην κάμαρά μου

όπως ο πρίγκηπας του μύθου

για τη χρυσή μου την Αστέρω

που εχάθη στις ταυρομαχίες.

(Τα ρολόγια έχουνε ρυθμό τον ίδιο·

Τις νύχτες τις φωτίζουνε τα ίδια αστέρια.)

Μετά έφυγα από το πλευρό σου –

σ’ αγάπαγα χωρίς να ξέρω

πώς είν’ το χρώμα των ματιών σου,

τα χέρια σου και τα μαλλιά σου·

μα παίζει απά’ στο μέτωπό μου

η πεταλούδα του φιλιού σου.

(Τα ρολόγια έχουνε ρυθμό τον ίδιο·

Τις νύχτες τις φωτίζουνε τα ίδια αστέρια.)

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.