ΤΟ ΡΟΔΟ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

ΤΟ ΡΟΔΟ

Όταν στον ουρανό προβαίνοντας το βράδυ

σ’ αγνές αγάπες κι άγιους στοχασμούς καλούσε

σε κλειστό μπήκα περιβόλι, που στο στάδι

σιμά του ποταμιού με τ’ άνθη του ευωδούσε.

Κ’ εκεί θωρώ το ρόδο, που χωρίς ψεγάδι,

πρώτο στες πρώτες ομορφιές λαμποκοπούσε,

αλλά το ερωτικό του κόρφου κοκκινάδι

στο γλυκό πόθο του ματιού μου ακόμη εκλειούσε.

Ζεφύρου μαλακή φτερούγα τού χαϊδεύει

τ’ απάρθενο στελέχι· θέλει αυτό ν’ ανοίξη,

αλλά δειλό, το κεφαλάκι του σαλεύει.

Ανοίγει τέλος σα χειλάκι ερωτεμένο

πρώτη φορά, κι από τον πόθο του να δείξη

τα κάλλη του, γλυκά σα φλόγα είναι βαμμένο.

Μετάφραση: Γεώργιος Καλοσγούρος.
Από το βιβλίο: «Δ. Σολωμού: Τα ιταλικά ποιήματα», πρόλογος και μετάφρασις Γεωργίου Καλοσγούρου, Αθήναι 1921, σελ. 54.

Διονύσιος Σολωμός

Γεώργιος Καλοσγούρος