MICHELANGELO BUONARROTI (1475-1564)
ΣΟΝΕΤΤΟ
Με τα μάτια σου φως γλυκό κοιτάω,
Που δε μπορώ να ιδώ με τα τυφλά μου.
Με τα πόδια σου εγώ φορτίο κρατάω,
Που δεν το συνειθούν τ’ αδύνατά μου.
Με τ’ άφτερα φτερούγια σου πετάω,
Με πάει ο νους σου στα ουράνια από χάμου,
Στην εξουσία σου τρέμω και τολμάω,
Στον ήλιο κρύο, με καίει στο κρύο η στιά μου.
Στη θέλησή σου στέκει η θέλησή μου,
Γίνονται στην καρδιά σου οι στοχασμοί μου,
Η ομιλιά μου από το πνεύμα σου πηγάζει.
Σαν το φεγγάρι κι’ ο εαυτός μου ομοιάζει,
Που άλλο να ιδή η ματιά μας δε γνωρίζει
Στα ουράνια, απ’ όσο ο ήλιος τού φωτίζει.
Μετάφραση: Γεράσιμος Σπαταλάς.
Από το βιβλίο: Γεράσιμος Σπαταλάς, «Ανθοδέσμη από τη Ρώμη και την Ιταλία. Μεταφράσεις», Εκδότης Ι.Ν. Σιδέρης, Αθήναι [χ.χ.], σελ. 42.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου