Τρίτη 10 Ιουνίου 2008

Ο ΠΑΛΙΟΣ ΧΡΗΣΜΟΣ


ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ


ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ


Ήσουν πουλί στην άσφαλτο κι ήθελες να πετάξεις
Μα το βρεγμένο σου παλτό βάραινε τα φτερά
Ένα λιμάνι έφτιαξες μέσα του για ν’ αράξεις
Και κύλαγες με της βροχής τα ήρεμα νερά

Ένα θλιμμένο πρίγκιπα μες στη ζωή σου βρήκες
Κι ήθελες να του μοιάσουμε έστω για μια φορά
Στον Πειραιά, στο Πέραμα και στις σιταποθήκες
Έφευγες με του ανέμου τα φύλλα τα ξερά

Τώρα ποιος θά ’ρθει δίπλα μας, πλάι μας να σταθεί
Στο δύσκολό μας θάνατο να μας παρασταθεί
Τα καφενεία στάζουνε έναν παλιό χρησμό
Κι οι δρόμοι δεν αλλάζουνε ποτέ προορισμό

9 σχόλια:

  1. θερμιδόρ ιακωβινάτος10 Ιουνίου 2008 στις 12:57 μ.μ.

    Εξαιρετικό το σημερινό σας δημοσίευμα, αλλά νομίζω ότι σας ξέφυγε κάτι στην αντιγραφή (γιατί αποκλείεται να λάθεψε ο αρχιμάστορας δημιουργός του):
    Στην δεύτερη στροφή, στον τέταρτο στίχο, αντί «ανέμου» προφανώς «άνεμου» - ή κάνω λάθος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προς Αντώνη Παπαϊωάννου & Γιώργο Κεντρωτή: Όμορφο ποίημα για έναν ωραίο ποιητή.
    Σας αφιερώνουμε κι εμείς το "Κι αν μου ρημάξατε το γήπεδο".
    Το επικολλούμε απ' το poema:

    ΚΙ ΑΝ ΜΟΥ ΡΗΜΑΞΑΤΕ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ

    Κι αν μου ρημάξατε το γήπεδο η καρδιά μου είναι/κόκκινο τούβλο και υλικό για οικοδομές/σα φυσαρμόνικα μέσα στην κατεδάφιση/
    Κι αν τσουρουφλίζεται στον ήλιο αυτός ο κάμπος/θα γίνω δροσερός καρπός λουλούδι απόβραδο/ βλασταίνοντας τα παιδικά σου μάτια/
    Κι αν βρέχει στο μικρό σταθμό θα σέρνω/τη μουσική σου μέσα στα χαλάσματα/σαν ξοδεμένο φως στο νεροχύτη.

    Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου

    Υ.Γ. Ψάχναμε να βρούμε στο youtube κάτι απ' τον υπέροχο βιρτουόζο της φυσαρμόνικας Toots Thielemans και πέσαμε πάνω στο "Hey Joe" με Nick Cave, Charlie Haden και Toots! Απολαύστε το!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μού άρεσαν οι στίχοι του Αντώνη Παπαιωάννου για τόν Αλεξη Ασλάνογλου.Μού αρέσει και ο ίδιος ο ποιητής πολύ και μπαίνω στόν πειρασμό να συν εισφέρω με ένα αγαπημένο μου δικό του ποιημα

    "Η ποίηση δεν μας αλλάζει την ζωη
    το ίδιο σφίξιμο,ο κόμπος της βροχής
    η καταχνιά της πόλης σα βραδιάζει

    δε σταματά τη σήψη πού προχώρησε
    δε θεραπεύει τα παλιά μας λάθη

    η ποίηση καθυστερεί τη μεταμόρφωση
    κάνει πιό δύσκολη την καθημερινή μας πράξη"
    (από τον Δυσκολο Θάνατο)

    καλό απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ θερμιδόρ ιακωβινάτος: Εγώ από μετρικές και πόδες δεν κατέχω και πολλά. Το δοκίμασα ωστόσο και με τις δύο εκδοχές, και μου βγαίνει και με τις δύο! Τη μία με συνίζηση την άλλη με χασμωδία. Ο μαιτρ τα καταφέρενι κάτι τέτοια, καθότι... καρπόδωρος!

    @ lapsus digiti: Ευχαριστώ πολύ. Αν δεν με απατά η μνήμη το έχω αναρτήσει και εγώ παλιότερα. Ένας έλεγχος θα απεδείκνυε του λόγου το αλήθές, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι λάβαμε ένα ωραίο ποίημα.

    @ κόκκινη κίσσα: Ευχαριστούμε από καρδιάς για την αποστολή "στοιχείων".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θόδωρος Καρπόδωρος10 Ιουνίου 2008 στις 6:50 μ.μ.

    Έχει δίκιο ο Θερμιδόρ. Του άνεμου είναι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ζωρζ Εσαεί Μοντανιάρ10 Ιουνίου 2008 στις 9:08 μ.μ.

    θερμιδόρ Ιακωβινάτος @ Θόδωρος Καρπόδωρος & Γιώργος Κεντρωτής: Μπράβο σας, σύντροφοι, που υπάρχουν ανάμεσα μας και μερικοί που ασχολούνται με την ποίηση. Ημείς, ως γνωστόν, είμεθα αφιερωμένοι ψυχή τε και σώματι στον ταξικό αγώνα. Με τις εμβριθείς παρατηρήσεις σας, όμως, μας κάνετε καλό, διότι μας δίνετε ανάσες και κουράγιο να συνεχίσουμε και για σας. Και βεβαίως ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. θερμιδόρ ιακωβινάτος10 Ιουνίου 2008 στις 9:47 μ.μ.

    @ γιώργος βουνίσιος (!)
    Δεν είμαστε σύντροφοι αγαπητέ. Λάθος καταλάβατε. Αμαρτίες γονέων και νονάς πληρώνουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ θερμιδόρ ιακωβινάτος: Το όνομά μου είναι "Ζωρζ Εσαεί Μοντανιάρ", και όχι αυτό που είπατε. Εγώ δε ως αβάπτιστο, τυγχάνω άνευ νονάς. Εν πάση περιπτώσει, δεν είμεθα σύντροφοι, αφού έτσι θέλετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Να δηλώσω και εδώ την αδυναμία μου και την αγάπη μου στον εκλεκτό κ. Παπαϊωάννου!
    Θαυμάστρια και των δυο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή