ΘΥΜΑΜΑΙ ΧΩΜΑ

FEDERICO GARCÍA LORCA


CASIDA DE LA MUJER TENDIDA

Verte desnuda es recordar la tierra.
La tierra lisa, limpia de caballos.
La tierra sin un junco, forma pura
cerrada al porvenir: confín de plata.

Verte desnuda es comprender el ansia
de la lluvia que busca débil talle,
o la fiebre del mar de inmenso rostro
sin encontrar la luz de su mejilla.

La sangre sonará por las alcobas
y vendrá con espada fulgurante,
pero tú no sabrás dónde se ocultan
el corazón de sapo o la violeta.

Tu vientre es una lucha de raíces,
tus labios son un alba sin contorno,
bajo las rosas tibias de la cama
los muertos gimen esperando turno.


*************************************


ΚΑΣΙΔΑ ΤΗΣ ΞΑΠΛΩΜΕΝΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Γυμνή σε βλέπω και θυμάμαι χώμα.
Μιαν ίσια γη χωρίς καν δείγμα αλόγου,
χωρίς ούτ’ ένα βούρλο. Αγνή είσαι φόρμα,
κλειστή στο μέλλον – σύνορο ασημένιο.

Γυμνή σε βλέπω και θωρώ με τί άλγος
το ασθενικό ζητάει η βροχή σουλούπι,
τον πυρετό στης θάλασσας την όψη –
μα μήτε φως δεν πέμπουν οι παρειές της.

Απ’ την κρεβατοκάμαρα ήχοι αιμάτων
μ’ ένα σπαθί θα ρθούν λαμπρό, απαστράπτον,
μα εσύ δεν θα νογάς για πού επήγε
του βάτραχου η καρδιά ή η βαριά βιολέτα.

Παλεύουν στην κοιλιά σου απάνω οι ρίζες·
αμάντρωτη έχεις ροδαυγή τα χείλη·
στ’ αχνά από κάτω ρόδαμα της κλίνης
νεκροί στενάζουν νά ’ρθει κι η σειρά τους.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.