ΤΟΥ ΣΠΑΘΙΟΥ Η ΤΥΧΗ

 

JORGE LUIS BORGES

 

ΤΟΥ ΣΠΑΘΙΟΥ Η ΤΥΧΗ

 

Ναί, τὸ σπαθί, ποὺ οἱ Μπόρχες δὲν θυμοῦνται

τὶς μάχες του. Τὸ μπλὲ Μοντεβιδέο

ποὺ καιρὸ τὸ πολιορκοῦσε ὁ Ὀρίβε,

ἡ Στρατιὰ ἡ Μεγάλη καὶ ἡ λαχτάρα

τῆς εὔκολης τῆς νίκης τοῦ Κασέρος,

ἡ ἀνάμιξη τῆς Παραγουάης,

ὁ χρόνος, οἱ δυὸ σφαῖρες ποὺ τρυπῆσαν

τὸ σῶμα τοῦ ἄντρα, μὰ καὶ τὸ νερὸ ποὺ

ἐβάφτη κατακόκκινο ἀπ᾽ τὸ αἷμα,

τὸ ἀντάρτικο στὰ μέρη τοῦ Ἔντρε Ρίος,

στὸ τριεθνὲς φυλάκιο, στὸ ἀρχηγεῖο,

τὸ ἄλογο καὶ οἱ λόγχες τῆς ἐρήμου,

Σὰν Κάρλος καὶ Χουνίν, ἡ τελευταία

ἔφοδος... ἡ ἐπίθεση ἡ ἐσχάτη.

Τὴ λάμψη τοῦ ᾽δωσε ὁ Θεός, μὰ δὲν βλέπει —

εἶναι τυφλό. Εποποιίες τοῦ ᾽δωσε ὁ Θεὸς,

μὰ ἦταν νεκρό. Ἥσυχο σὰν τὸ λουλούδι

δὲν ἤξερε καθόλου γιὰ τὸ χέρι

τὸ ἀντρίκιο μήτε γιὰ τὴ βουὴ τῆς μάχης

μήτε γιὰ τὴ λαβὴ τὴ δουλεμένη

ἢ γιὰ τὸ μέταλλο ποὺ τῆς πατρίδας

εἶχε τὸ σῆμα. Εἶναι μὲς στὰ πράγματα ἄλλο

κι αὐτὸ ἕνα πράγμα: ξεχασμένο μένει

σ᾽ ἑνὸς μουσείου μέσα μιὰ βιτρίνα

καὶ εἶναι σύμβολο, καπνὸς καὶ σχῆμα

λοξό, ἄγριο, καὶ κανεὶς δὲν τὸ κοιτάζει.

Στὴν ἄγνοια ἴσως κι ἐγὼ δὲν πάω πίσω.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.