ΣΠΑΘΙΑ

 

JORGE LUIS BORGES

 

ΣΠΑΘΙΑ

 

Γκραμ, Ντούρενταλ, Ζουαγιέζ, Εξκάλιμπερ: τον πρώτο

τους πόλεμο τον συναντάς ξανά στους στίχους —

τη μόνη τους ενθύμηση. Κλαγγές τους και ήχους

το σύμπαν διασκορπίζει απ’ τον Βορρά ώς τον Νότο.

 

Το θάρρος συναντάς στις σπάθες πέρα ώς πέρα,

την τόλμη του δεξιού χεριού που τώρα σκόνη

πια είναι. Στου σίδερου το χτύπημα επιβιώνει

μια στάλα αίμα του Αδάμ από την πρώτη μέρα.

 

Απόμακρων σπαθιών έργα έχω εξιστορίσει —

σπαθιών που οι άντρες τους κεφάλια εκόψανε ήδη

ανάκτων και φιδιών. Μα υπάρχουν και άλλα είδη

 

κοντά μας, που σε τοίχους τά ’χουν ζωγραφίσει.

Στην τέχνη σου, σπαθί, άσε με να μπω, να ζήσω,

εμένα που δεν μου άξιζε να σε κρατήσω.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.