PABLO NERUDA
ΑΛΙΜΟΝΟ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΜΑΣ, ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΗ
Ἀλίμονό μας, καὶ στοὺς δυό μας,
πολυαγαπημένη —
τὸ μόνο ποὺ θελήσαμε ἦταν ἔρωτας
καὶ ἀγάπη,
κι ἀνάμεσα στοὺς τόσους πόνους ἦταν
τὸ γραφτό μας
κι ὁ κλῆρος μας, μονάχα ἐμεῖς οἱ
δυὸ νὰ πληγωθοῦμε.
Θελήσαμε τὸ ἐγὼ καὶ τὸ ἐσὺ γιὰ ἐμᾶς
καὶ μόνο·
`τὸ ἐσὺ γιὰ τὸ φιλί, τὸ ἐγὼ γιὰ τὸ
ψωμὶ τὸ κρύφιο,
κι ἔτσι ἦταν ὅλα ἁπλὰ γιὰ τώρα καὶ
γιὰ πάντα, αἰώνια,
ἴσαμε ποὺ ἀπὸ τὸ παράθυρο τὸ
μίσος μπῆκε.
Μισοῦν... μισοῦν ἐκεῖνοι ποὺ δὲν
θέλουν τὴν ἀγάπη:
καὶ τὴ δική μας καὶ ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Σὰν καρέκλες
κακότυχοι εἶναι αὐτοὶ μὲς σὲ
σαλόνι δίχως κόσμο.
Γι᾽ αὐτὸ καὶ μὲς στὶς στάχτες ἔχασαν
τὸν δρόμο· ἐπῆγαν
ἀλλοῦ· καὶ οἱ φάτσες τους οἱ ἀπειλητικὲς
ποὺ εἶχαν
μὲς στὸ σβησμένο τὸ λυκόφως ἔσβησαν
κι ἐκεῖνες.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου