ALDO PELLEGRINI
ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑΕΙ
Άνοιξε τα μάτια σου που είναι από λάσπη
τα μάτια σου από ουρανό και νύχτα διακεκομμένη
τα μάτια σου χαλί, τα μάτια σου τα πατημένα
ανοίξου στο φως και στον ίσκιο μα και στους ανέμους
στον μαύρο ίσκιο που ρίχνουνε τα σώματα.
Δέντρο της τύφλωσης, των θανάτων δέντρο,
των εξαφανίσεων μονοπάτι,
προς τ’ ανοιχτά μάτια του χρόνου τραβάς
προς το καθαρό νερό της στιγμής που κυλάει
όταν σταματάς γίνεσαι αόρατο
όταν περπατάς καταστρέφεσαι
είσαι απλώς η σκιά της ιδέας του όντος
αλλά με του χεριού σου τη χούφτα τα βλέπεις όλα
με του χεριού σου τη χούφτα χύνεσαι, αδειάζεις,
κορμί άπληστο για θωπείες ατμοσφαιρών,
χιλιάδες φορές απαθές, χιλιάδες φορές τρυφερό
πλην όμως τελικά ρουφήχτηκες από το τίποτα
που το νερό του χρόνου αργά-αργά διαβρώνει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου