ΘΛΙΒΕΡΟΤΑΤΟΣ ΑΙΩΝΑΣ

 

PABLO NERUDA

 

ΘΛΙΒΕΡΟΤΑΤΟΣ ΑΙΩΝΑΣ

 

Τῶν ἐξορίστων τὸν αἰώνα,

τῶν ἐξορίστων τὴ βίβλο,

αἰώνα γκρίζο, μαύρη βίβλο —

αὐτὸ πρέπει ν᾽ ἀφήσω

γραμμένο καὶ ἀνοιχτὸ στὸ βιβλίο,

ξεθάβοντάς το ἀπ᾽ τὸν αἰώνα

ματώνοντάς το στὸ βιβλίο.

 

Διότι τὸν θαμνότοπο ἔζησα

τῶν χαμένων στὴ σέλβα:

στῶν ποινῶν μέσα τὴ σέλβα.

Τὰ κομμένα χέρια ἐμέτρησα

καὶ τὰ βουνὰ τῆς τέφρας

καὶ τοὺς λυγμοὺς τῶν μισεμῶν

καὶ τὰ γυαλιὰ τὰ δίχως μάτια

καὶ τὰ μαλλιὰ χωρὶς κεφάλι.

 

Ἔπειτα ἐγύρεψα στὸν κόσμο

ὅσους χάσαν τὴν πατρίδα τους

κουβαλώντας —ὅπου τὶς κουβάλησα—

τὶς ξεσκισμένες σημαιοῦλες τους

ἢ τὶς πεντάλφες τοῦ Ἰακὼβ

ἢ τὶς φτωχὲς φωτογραφίες τους.

 

Τὴν ἐξορία κι ἐγὼ τὴν ἐγνώρισα.

 

Γεννημένος, ὅμως, ὁδοιπόρος

ἐγύρισα μὲ τὰ χέρια μου ἄδεια

στὴ θάλασσα αὐτὴ ποὺ μὲ ξέρει,

μὰ εἶναι κι ἄλλοι οἱ ἀκόμα,

εἶναι κι ἄλλοι οἱ ἤδη κλαδεμένοι,

αὐτοὶ ποὺ ἀφήνουν κι ἄλλο πίσω

τοὺς ἔρωτές τους καὶ τὶς πλάνες τους

σκεπτόμενοι πὼς ἴσως, ἴσως

καὶ ξέροντας ὅτι ποτέ, ποτὲ,

κι ἔτσι ἦρθε καὶ ἡ σειρά μου νὰ θρηνήσω,

νὰ χύσω αὐτὸ τὸ σκονισμένο δάκρυ

ἐκείνων ποὺ ἔχασαν τὴ γῆ τους

καὶ νὰ γιορτάσω μαζὶ μὲ τ᾽ ἀδέρφια μου

(μὲ αὐτὰ ποὺ ἔμειναν ἐδῶ)

τῆς νίκης τὰ οἰκοδομήματα,

τῶν νέων καρβελιῶν τὸ θημώνιασμα.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.