OLIVERIO GIRONDO
ΔΙΧΟΤΟΜΙΑ ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ
Πάντα φτάνει τὸ χέρι μου
ἀργότερα ἀπὸ ἄλλο χέρι ποὺ σμίγει μὲ τὸ δικό μου
καὶ σχηματίζουν ἕνα χέρι.
Ὅποτε πάω νὰ κάτσω
παρατηρῶ ὅτι τὸ σῶμα μου
κάθεται σὲ ἄλλο σῶμα ποὺ μόλις ἔχει κάτσει
ἐκεῖ ποὺ κάθομαι ἐγώ.
Καὶ τὴ στιγμὴ ἀκριβῶς
ποὺ μπαίνω σὲ κάποιο σπίτι
ἀνακαλύπτω ὅτι ἤμουν ἤδη ἐκεῖ
προτοῦ κὰν ἀκόμα φτάσω.
Γι᾽ αὐτὸ εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ μὴν παραστῶ στὴν κηδεία μου,
καὶ ἐκεῖ ποὺ θὰ μὲ ραίνουν μὲ κοινοτοπίες,
ἐγὼ θὰ βρίσκομαι κιόλας στὸν τάφο μου,
θά ᾽μαι ντυμένος σκέλεθρας
καὶ θὰ χασμουριέμαι μὲ τὶς μπανὰλ ἐκφράσεις καὶ μὲ τὰ γνωστὰ κροκοδείλια δάκρυα.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου