ΜΕΣΑ

 

PABLO NERUDA

 

ΜΕΣΑ

 

Τὸ φῶς τὸ βέβαιο μιᾶς μέρας ἔχει

φτερὰ τόσο γερὰ καὶ σίγουρα

ποὺ διασπαθίζονται στὰ ρόδα μέσα·

νὰ πεθάνουν πᾶνε — φαίνεται·

τόσα καὶ τόσα δαχτυλίδια φαίνεται

πὼς περισσεύουνε στὰ δάχτυλα τῆς μέρας·

δὲν πρόκειται νὰ ξανανάψει —φαίνεται—

ρολόι ἄλλο μὲ τοῦτο, τὸ ἴδιο, καντράν·

διαύγεια ὑπάρχει ἄπλετη

γιὰ τὸν μικρὸ μου τὸν πλανήτη.

 

Δὲν εἶναι ὅμως ἔτσι, καὶ ἡ γῆ τὸ ξέρει

μὲς στὴν κάθυγρή της ντροπαλότητα.

Στὰ ὀρυκτὰ εἰδήσεις φτάσανε

ποὺ ἐτίναζαν ἀνταύγειες

καὶ τὸ ἄτομο ἀποκρυστάλλωσε

μιὰ κίνηση ἐντελῶς ἀστραπιαία.

 

Ἐκλαμβάνω τὴν κομψὴ ἐτούτη μέρα

σὰν ταινία περασμένη ὁλόγυρα

στὸ κύκλωμα τῆς θλίψης,

καὶ ζώνη ἐγὼ γίνομαι, δοχεῖο,

καράβι γιὰ τὸν μισεμό,

ὠκεανὸς δροσιᾶς ἐπίσης.

 

Ἐλᾶτε νὰ δεἶτε πάνω ἀπὸ τὴ μέλισσα

μιὰ πλατινένια κίθαρη,

πάνω ἀπὸ τὴν κίθαρη τὸ μέλι

καὶ πάνω ἀπὸ τὸ μέλι τὴ κομψὴ μεσούλα

τῆς διάφανης δικῆς μου ἀγαπημένης.

 

Πέρασα τὴ ζωή μου μὲς στὴν εὐτυχία,

ἀλλὰ καὶ στὴ δυστυχία μέσα τὴν ἐπέρασα

τὴ ζωή μου ὅλη, ὅπως καὶ ἄλλες ζωές,

κι ἔτσι τὴ μέρα τούτη ἐδῶ τὴ γαλανὴ

ἔχω καλεσμένο μου τὸν κόσμο ὅλον.

 

Μὴ μὲ χαιρετᾶτε μπαίνοντας,

μὴ μὲ βρίζετε ὅμως κιόλας.

 

Μικρὸς καθηγητὴς εἶμαι ἁπλῶς:

στὴ γῆ, ἐδῶ, τὸ φῶς διδάσκω.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.