ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΗ

 

PABLO NERUDA

 

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΗ

 

Τὸ ἐρέθισμα τῆς σκιᾶς

ἔκανε νὰ λάμψουν γραμμὲς ὰπὸ ἴχνη σκοτεινὰ,

κόκαλα ποὺ τά ᾽ριξε ὁ ἀέρας

πίσω ἀπὸ τοὺς σιδηροδρόμους,

ἢ ἁπλῶς καὶ μόνον μαῦρα ἀστέρια

ποὺ κανεὶς δὲν τὰ θέλει οὔτε καὶ τὰ ξέρει.

Αὐτὴ ἦταν ἠ πρώτη μου ἐποχὴ ἐμένα.

 

Ἔπρεπε νὰ δημιουργῶ καὶ νὰ μαντεύω

γιὰ νὰ ζῶ καὶ νὰ ὑπάρχω,

κι ἔπρεπε νὰ πλέκω τὸν πόνο

γιὰ νὰ μπορῶ νὰ παίρνω δύναμη

ἀπ᾽ ὅπου κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τὴν πάρει·

στὴ θλίψη μου εἰδικεύθηκα

καὶ δουλεύοντας στὴν ὕπαιθρο

τὰ παλιόρουχά μου ἄντεξαν στοὺς μόχθους.

Αὐτὴ ἦταν ἠ δεύτερη ἐποχή μου ἐμένα.

 

Ἡ τρίτη εἶναι αὐτὴ ποὺ τώρα ζῶ

μετρώντας καὶ ξαναμετρώντας τὴν ψυχή μου,

βέβαιος ὄντας γιὰ τόσα καὶ τόσα λάθη,

ἱκανοποιημένος γιὰ τὰ ὅποια φάλτσα μου.

 

Ἂν χρειάζεται ἡ καρδιά μου ἢ ὄχι,

τὸ συμπέρασμα ἂς τὸ βγάλουν ἄλλοι.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.