ΘΕΡΙΝΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

 

ΘΕΡΙΝΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ, 1: ΕΛΕΝΗ

 

Νὰ λούζεται ὀ Αὔγουστος —θυμίσου τὸν Ἐλύτη—,

πλὴν ὄχι στὴν ἀκρογιαλιὰ καὶ μεσημέρι,

ἀλλὰ στὸ σεληνόφως καὶ νὰ σοῦ ᾽χει φέρει

τὸ κύμα τὰ μαλάματά του μὲς στὸ σπίτι·

 

κι ἀπὸ τ᾽ ἁλώνια νὰ τρυπώνει μὲς στὰ κλίτη

τοῦ μπάτη ὁ μεσονύκτιος ἵδρωτας τῶν θέρι-

ζοαλωνιστικῶν ὁρμῶν, καὶ ἀσπάσιο ἀγέρι

βουτιὲς νὰ κάνει ὑποκρινόμενο τὸν δύτη

 

στὴ στέρνα μας, στὸν κῆπο μὲ τὰ παραμύθια.

Θυμίσου, κι ἂν δὲν εἶναι ὅλα τοῦτα ἀλήθεια,

γι᾽ ἀλήθεια ἡ φαντασία σου νὰ τὰ λογιάσει.

 

Νησιὰ καὶ φύκια καὶ φιλιά, μιὰ πλησμονὴ καὶ

μιὰ βαρκαρόλα καὶ ὅ,τι ἀπὸ τὸν νοῦ σου βγῆκε

νὰ μπεῖ στῶν ἀναμνήσεων τὰ μύχια δάση.

 

*************************************

  

ΘΕΡΙΝΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ, 2: ΚΑΡΜΕΛΑ

 

Ἢ Μερκαδάντε ἢ Τζινγκαρέλι ἢ Τσιμαρόζα

ἢ κάτι τέτοιο, μιὰ ὄπερα ναπολιτάνα

ἀπ᾽ τὶς συνήθεις, μὲ καθορισμένα πλάνα

ρυθμῶν, γυρνοῦσε νά ᾽ναι λίγο καπριτσιόζα,

 

καὶ φλόγες νὰ πετάει μέσ᾽ ἀπ᾽ τὴν ἀφάνα

τῆς κόμης σου. Θυμίσου, ξαφνικὰ τὰ κόζα

ἀλλάξανε, καὶ οἱ νότες πῆραν ἄλλη πόζα

λὲς καὶ κιθάριζε Oye cómo va ὁ Σαντάνα.

 

Καὶ  στὴν  ταράτσα τσὰ-τσὰ-τσὰ χορέψανε ὅλα

τὰ κύτταρά μας μὲ ὑβριδικὸ τὸ μέλος

νὰ ἐξαπολύεται σὰν ἄνυσμα, σὰν βέλος

 

στὸν χῶρο μὲ τ᾽ ἀστέρια του τ᾽ ἀστραποβόλα.

Τὸ γεγονὸς χαράκωσε μιὰν ἀστασία

στοῦ ἑλληνικοῦ καλοκαιριοῦ τὴ φαντασία.