ΤΕΛΕΤΗ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ

 

JULIO CORTÁZAR

 

ΤΕΛΕΤΗ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ

 

Το τοτεμικό ζώο με τα νύχια του από φως,

τα πράγματα που μαζεύει το σκοτάδι κάτω απ’ το κρεβάτι,

της ανάσας σου ο μυστηριώδης ρυθμός, η σκιά

που ζωγραφίζει ο ιδρώτας σου στην όσφρηση, η ήδη επικείμενη μέρα.

Τότε ισιώνω το σώμα μου, όντας ωστόσο ακόμα βουλιαγμένος στα νερά του ύπνου να μουλιάζω,

γυρίζω από κάποια μισότυφλη ήπειρο

όπου ήσουν κι εσύ, αλλά εκεί ήσουν άλλη,

και όταν σε συμβουλεύω με το στόμα και τα δάχτυλα, και τον ορίζοντα περιηγούμαι των πλευρών σου

(μου γλυκοθυμώνεις, θέλεις κι άλλο ύπνο, με λες απαίσιο και χαζοβιόλη,

κουβεντιάζεις γελώντας, δεν θες να φύγεις, είναι όμως ήδη αργά, μια φωτιά

από δέρμα και γαγάτη, του ονείρου οι μορφές, τα σχήματα),

το τοτεμικό ζώο στης πυράς τους πρόποδες

με τα νύχια του από φως και τα φτερά του από μόσχους.

 

Κι έπειτα ξυπνάμε και είναι Κυριακή και Φλεβάρης.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.