OLIVERIO GIRONDO
ΣΙΕΣΤΑ
Βομβίζουν μύγες τὸ χωριὸ ναρκώνεται.
Μὲ φώσφορο ἀλείβει ὁ ἥλιος τῶν σπιτιῶν τὰ μέτωπα
καὶ στὸ ξερὸ χαντάκι τῶν δρόμων ποὺ ὀνειρεύονται
σεργιανάει φάντασμα λευκὸ ντυμένο ἄλογο.
Ἀπ᾽ τὰ μπαλκόνια κρέμονται τσαμπιὰ οἱ γλυσίνες
ποὺ τὴν ἐπιτύμβια πνοὴ τῶν μεσαυλῶν βαραίνουν
τὴν ἀμφιβολία σπέρνοντας γιὰ τὸ ἂν εἶναι πεθαμένοι
οἱ ἄντρες κι ὅλα τὰ παιδιὰ ποὺ καταγῆς κοιμοῦνται.
Ἡ νυσταλέα καλοσύνη ποὺ ἀποπνέουν τὰ πράγματα
ἐκφράζεται στὰ μάτια ἑνὸς γαϊδάρου ποὺ δουλεύει
καὶ στὰ κρυφὰ μαστάρια τῶν κατσικῶν ποὺ περνᾶνε
μὲ ἦχο τέτοιο κουδουνιῶν πού, σβήνοντας στὸ σούρουπο,
δὲν ξέρεις ἂν ἠχεῖ ἀκόμα ἢ ἂν εἶναι ἁπλῶς ἀνάμνηση...
Τόσο πραγματικὸ εἶναι τὸ τοπίο ποὺ φαίνεται ψεύτικο!
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου