ΕΧΘΡΟΣ

 

PABLO NERUDA

 

Ο ΕΧΘΡΟΣ

 

Ἦρθε σήμερα ἕνας ἐχθρὸς νὰ μὲ δεῖ.

Πρόκειται γιὰ κάποιον ποὺ ᾽χει κλειστεῖ

στὴν ἀλήθεια του μέσα, στὸ κάστρο του,

σὰν νά ᾽ναι σὲ κασόνι σιδερένιο,

μὲ τὴ δική του ἀνάσα,

μὲ τὰ μοναδικὰ σπαθιά του

ποὺ τὰ ἐθήλαζε καὶ τ᾽ ἀνάστησε

γιὰ νὰ τιμωρεῖ.

 

Τὰ χρόνια ἐκοίταξα στὴν ὄψη του,

στῶν ματιῶν του τὸ νερὸ τὸ κατάκοπο,

στὶς γραμμὲς τῆς μοναξιᾶς

ποὺ τοῦ ἔβαφαν τοὺς κρόταφους,

ἀργά-ἀργά, ἀπὸ τὸ καμάρι του.

 

Μιλήσαμε στὴ διαύγεια

μιᾶς μεσημβρίας ποὺ παλλόταν,

μὲ τὸν ἄνεμο ποὺ ἐσκόρπαγε ἥλιο

καὶ μὲ τὸν ἥλιο στοὺς οὐρανοὺς νὰ μάχεται.

Ἀλλὰ τὸ μόνο ποὺ ἔδειξε ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς

ἦταν τὰ νέα κλειδιά, τὸν δρόμο του

γιὰ ὅλες τὶς πόρτες. Πιστεύω

πὼς μέσα του περπάταγε ἡ σιωπὴ

ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ μοιραστεῖ μὲ κανέναν.

Στὴν ψυχή του εἶχε μιὰ πέτρα:

συντηροῦσε ἔτσι τὴ σκληρότητα.

 

Τὴν τσιγκούνικη συλλογίστηκα ἀλήθεια του

ποὺ ἦταν θαμμένη καὶ δὲν ἔλπιζε

νὰ πληγώσει ἄλλον ἐκτὸς ἀπ᾽ τὸν ἴδιον,

καὶ κοίταξα καὶ τὴ δική μου πενιχρὴ ἀλήθεια,

τὴν τόσο κακομεταχειρισμένη μέσα μου.

 

Ἐκεῖ βρισκόμασταν καὶ οἱ δυό μας,

ὁ καθένας μὲ τὴ βεβαιότητά του ἀκονισμένη

καὶ σκληραγωγημένη ἀπὸ τὸν χρόνο,

σὰν δύο τυφλοὶ ποὺ ὑπερασπίζονται

ὁ καθένας τὴ δική του τυφλότητα.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.