ΝΙΚΟΣ ΜΟΣΧΟΒΑΚΟΣ
ΤΩΝ ΣΥΝΝΕΦΩΝ
Προέφηβα μελανίτες σύννεφα
και βοστρυχόμαλλες κορασίδες θύσανοι
παίζουν κυνηγητό στον πρωινό ουρανό
πάνω στην γαλάζια πλατεία του κόσμου
με την ανεμελιά του απρόοπτου
και την προτροπή του παιδεραστή ήλιου
να κυριαρχούν στους αυτοσχεδιασμούς τους.
Χρυσόχροες σκιές ελίσσονται κρυφά
κι αναποδογυρίζουν τις αποφάσεις τους
με την αχτένιστη ασάφειά τους να ξενίζει
μέμφονται κάθε προσδοκία υγρασίας
ενώ γνωρίζουν καλά ότι το σύντομο κάποτε
σα βροχή θα ποτίσει τις ρίζες
και θα θρέψει χυμώδεις καρπούς αισιοδοξίας.
Όμως υποταγμένα στο παρόν
εξακολουθούν το αέναο κυνηγητό τους
πλάι στων άστρων την παρουσία
που αχνοδιακρίνονται στη διάχυτη ηλιοφάνεια
έτοιμα να λάμψουν πάλι το βράδυ
με την μεγαλοπρέπεια που τους αναλογεί.
Βοστρυχόμαλλες κορασίδες θύσανοι
και προέφηβα μελανίτες σύννεφα
σ’ ένα αδιάκοπο κυνηγητό του έρωτα
ετοιμάζουν πρελούδιο μελαγχολικό
που δεξιοτέχνες άγγελοι θα εκτελέσουν
υπό τη διεύθυνση του πυρέσσοντος ήλιου.
Η πλάση όλη χαίρεται αποχαυνωμένη
ενώ δάκρυα βροχής κυλούν καταγής
κι οι μετεωρολόγοι σε έκτακτα δελτία
μιλούν για απρόβλεπτη μεταβολή του καιρού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου