ΨΑΛΜΟΣ 18 (19)

 

ΑΠΟ ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙ

 

ΨΑΛΜΟΣ 18 (19)

Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ...

 

1.             Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ,

2.             καὶ τὸ στερέωμα ἀναγγέλλει τῶν χεριῶν του τὰ ἔργα.

3.             Ἡ μιὰ μέρα μιλάει στὴν ἄλλη καὶ λέει γι᾽ αὐτά, καὶ ἡ μιὰ νύχτα ἀνακοινώνει στὴν ἄλλη ὅ,τι γνωρίζει.

4.             Καὶ δὲν ὑπάρχουν στὸν κόσμο λαλιὲς καὶ λόγοι ποὺ νὰ μὴν ἀκούγεται ἡ φωνή τους·

5.             σὲ ὅλη τὴ γῆ ἀντηχεῖ ὁ μουσικός τους φθόγγος καὶ ὣς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης φτάνουνε τὰ λόγια τους.

6.             Στὸν ἥλιο ἔστησε τὴ σκηνή του ὁ Θεὸς τοῦ κόσμου, καὶ ὀ ἥλιος βγαίνει σὰν τὸν νυμφίο ἀπ᾽ τὴν παστάδα του καὶ χαίρεται σὰν τὸν δυνατὸ τὸν ἀθλητὴ ποὺ τρέχει στὸν στίβο του.

7.             Ἀπ᾽ τὴ μιὰν ἄκρη τ᾽ οὐρανοῦ βγαίνει καὶ πάει ὣς τὴν ἄλλη, καὶ κανένας δὲν μπορεῖ νὰ κρυφτεῖ στοῦ φωτὸς του τὴ θέρμη.

8.             Τοῦ Κυρίου ὁ νόμος εἶναι ἄμεμπτος, ἁγνός, καὶ πάντοτε ἐπιστρέφει στὶς παραπλανημένες ψυχές· ὅ,τι μαρτυρεῖται ἐκεῖ γιὰ τὸν Θεὸ εἶναι ἀληθινό, περιέχει ἐμπιστοσύνη, καὶ κάνει σοφοὺς καὶ τοὺς μωροὺς ἀκόμα.

9.             Τὰ προστάγματα τοῦ Κυρίου εἶναι εὐθέα, εἶναι δίκαια, καὶ εὐφραίνουν τὶς καρδιὲς ὅσων τὰ ἐκτελοῦν· οἱ ἐντολὲς τοῦ Κυρίου σκορπίζουν φῶς στὰ μάκρη καὶ τῶν ἀνθρώπων φωτίζουν τὰ μάτια.

10.         Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου εἶναι καθαρὸς σεβασμός, καὶ στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων ὑπάρχει· οἱ κρίσεις του εἶναι ἀποφάσεις ἀληθεῖς ποὺ πάντα δικαιώνονται.

11.         Καὶ τὶς ἐπιθυμοῦν ὅσοι τὶς ἐδοκίμασαν περισσότερο ἀπὸ τὸ χρυσάφι καὶ ἀπ᾽ τοὺς πολύτιμους λίθους, καὶ εἶναι πιὸ γλυκὲς καὶ ἀπὸ τὸ συναγμένο στὴν κηρήθρα μέλι.

12.         Ὅποιος δοῦλος σου τὶς τηρεῖ, ἀκριβῶς ἐπειδὴ τὶς τηρεῖ καὶ τὶς φυλάσσει, μεγάλη ἀνταμοιβὴ θὰ λάβει.

13.         Πῶς συμβαίνει ὅμως νὰ πέφτουμε ὅλοι μας σὲ παραπτώματα χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζουμε; Γι᾽ αὐτὸ καθάρισέ με, Κύριε, ἀπ᾽ ὅλα τὰ κρυφά μου παραπτώματα.

14.         Καὶ προφύλαξέ με, τὸν δοῦλο σου, ἀπ᾽ ὅ,τι δὲν ἀνήκει στὸν νόμο σου. Διότι, ἂν συνήθειες καὶ κλίσεις δὲν μὲ κατακυριεύσουν ἀλλότριες, θὰ εἶμαι ἄμεμπτος ἐγὼ στὸ τέλος καὶ ἔτσι θὰ καθαριστῶ ἀπ᾽ ὅλες τὶς μεγάλες μου ἁμαρτίες.

15.         Καὶ θὰ σοῦ εἶναι διὰ παντὸς εὐχάριστο ν᾽ ἀκοῦς καὶ τὰ λόγια ποὺ βγαίνουν ἀπ᾽ τὸ στόμα μου, ἀλλὰ καὶ τὶς σκέψεις καὶ τοὺς πόθους ποὺ τρέφει ἡ καρδιά μου, Κύριέ μου ἐσύ, ποὺ ὁ βοηθὸς καὶ ὁ λυτρωτής μου εἶσαι.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.