ΑΠΟ ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙ
ΨΑΛΜΟΣ 15 (16)
1. Φύλαξέ με, προστάτεψέ με, Κύριε – εσένα ελπίδα είχα και έχω, εσένα στήριγμά μου.
2. Είπα στον Κύριο: εσύ είσαι ο Κύριός μου, και τα δικά μου αγαθά καμία εσύ δεν τά ’χεις ανάγκη.
3. Τους διαλεκτούς και άγιους ανθρώπους της γης του ο Κύριος με πράγματα θαυμαστά τους επροίκισε· οι νόμοι του όλοι ρυθμίζουν τον βίο τους και τα θελήματά του όλα ισχύουν ανάμεσά τους ως νόμοι.
4. Μέγα των ασθενειών τους το πλήθος, πλήθος που συνεχώς εμεγάλωνε· γρήγορα όμως επέρασαν, και έγιανε ο λαός του Κυρίου. Ουδέποτε εγώ θα θεωρήσω συναγωγές τις συναγωγές των μολυσμένων εθνικών, τα ονόματά τους θαν τα σβήσω τελείως απ’ τη μνήμη μου, και τα χείλη τα δικά μου εμένα ποτέ δεν πρόκειται να τα προφέρουν.
5. Ο Κύριος είναι η μερίδα που κληρονόμησα και το ποτήρι εκείνο απ’ όπου πίνω και με ξεδιψάει· εσύ είσαι, Κύριε, αυτός που κάνει την κληρονομία μου πηγή ευτυχίας, εσύ τη σφραγίζεις εντός μου.
6. Με γεωμετρικό υπολογισμό μού έλαχε το καλύτερο μερίδιο, και η κληρονομία μου είναι η απ’ όλες κραταιότερη.
7. Θα υμνώ αδιαλείπτως και θα δοξάζω τον Κύριο που μου εχάρισε φρόνηση· και που ακόμα και τη νύχτα βάζει τα νεφρά μου να μου τη διδάσκουν και να τη μαθαίνω.
8. Ανέκαθεν είχα εγώ τον Κύριο εμπρός μου και τον έβλεπα, και την πρόνοιά του δια παντός τη βλέπω, καθώς τον έχω στα δεξιά μου και με βοηθάει να μην κλονιστεί ποτέ η πίστη μου σ’ αυτόν.
9. Γι’ αυτό και ευφράνθηκε η καρδιά μου, γι’ αυτό και φαιδρύνθηκε η γλώσσα μου· κι ακόμα και το σώμα μου, όταν αποθάνω, δεν θά ’ναι μόνο του κι έρημο, αλλά θα κατοικεί με βαθιά ριζωμένες τις ελπίδες μου μες στη σκηνή της γαλήνης.
10. Γιατί εσύ δεν θα εγκαταλείψεις, Κύριε, την ψυχή μου στον Άδη, ούτε θ’ αφήσεις τον αφοσιωμένο σ’ εσένα άνθρωπο να δει ποτέ τη φθορά, ν’ αντικρίσει την αποσύνθεση.
11. Εσύ που μου φανέρωσες να γνωρίσω τον ίσιο δρόμο της ζωής, θα με χορτάσεις ευφροσύνη, όταν δω το πρόσωπό σου, διότι τα πράγματα όλα τα τερπνά και τα τέλεια στα δεξιά σου υπάρχουν και βρίσκονται
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου