ΨΑΛΜΟΣ 13 (14)

 

ΑΠΟ ΤΟ ΨΑΛΤΗΡΙ

 

ΨΑΛΜΟΣ 13 (14)

 

1.      Είπε ο άφρων, ο αστόχαστος, στο βάθος της καρδιάς του: δεν υπάρχει Θεός. Ο άφρων τούτος και οι όμοιοί του καταστράφηκαν όλοι και έγιναν βδελύγματα ό,τι και αν έκαναν· και δεν έμεινε ούτε ένας να είναι χρηστός και νά ’χει ευσέβεια.

2.      Ουρανόθεν έσκυψε ο Κύριος πάνω από τους γιούς των ανθρώπων για να δει αν υπάρχει ακόμα κάποιος συνετός που να ποθεί να βρει τον Θεό.

3.      Όλοι έφυγαν από τον ίσιο δρόμο, παραστράτησαν κι εξαχρειώθηκαν δεν έμεινε ούτ’ ένας να είναι χρηστός και νά ’χει ευσέβεια, αποστάτησαν άπαντες· ο λάρυγγάς τους είναι τάφος ανοιγμένος και οι γλώσσες τους λαλούν μονάχα δόλους· φιδίσιο δηλητήριο έχουνε στα χείλη τους, και το στόμα τους είναι γεμάτο κατάρες και πικρόλογα· τα πόδια τους δεν κουράζονται να τρέχουν για να χύσουν αίμα, και απ’ όπου περάσουνε, συντρίμμια και ταλαιπωρίες και αθλιότητα αφήνουνε πίσω τους· τον δρόμο της ειρήνης ποτέ δεν τον περπάτησαν· στα μάτια τους απέναντι δεν υπάρχει του Θεού ο φόβος.

4.      Δεν θα γνωρίσουν, λοιπόν, ποτέ τη σύνεση όσοι εργάζονται την ανομία; Ποτέ δεν θα φρονιμέψουν αυτοί; Όσοι κατέτρωγαν τον λαό μου, λες και τον είχαν για ψωμί τους, ποτέ τους, όχι, δεν επικαλέστηκαν τον Κύριο.

5.      Αλλά ήρθε η στιγμή που εδείλιασαν κυριευμένοι από φόβους, που όμως δεν ήτανε φόβοι, αλλά το ότι ο Θεός ήταν με το μέρος της γενεάς των δικαίων.

6.      Λοιδορείτε, κοροϊδεύετε το θέλημα του φτωχού ανθρώπου που δεν έχει ελπίδα του άλλη παρεκτός τον Κύριο.

7.      Ποιός θα κατεβεί από τη Σιών να δώσει στον Ισραήλ τη σωτηρία; Και όταν ο Κύριος ξεσκλαβώσει τον αιχμάλωτο λαό του, από τότε κι έπειτα ο Ιακώβ θα αγάλλεται και ο Ισραήλ θα ευφραίνεται.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.