ΠΟΙΗΣΗ

 

ΝΙΚΟΣ ΜΟΣΧΟΒΑΚΟΣ

 

ΠΟΙΗΣΗ

 

Διπλώνω τις λέξεις μια μια

καθαρές και σιδερωμένες

τις τακτοποιώ με καμάρι

κι αρχίζω να τις νιώθω

απ’ τη μυρωδιά τους.

Έπειτα σου προσφέρω

γλυκό του κουταλιού

και νερό να ξεδιψάσεις.

Βλέπω το απόγευμα

στα μάτια σου που ασίγαστα

ροκανίζουν την εικόνα μου.

Ηλιοβασίλεμα σου λέω

κι εσύ αναστενάζεις.

Διανύσαμε την απόσταση

μέχρι τη νοσταλγία.

Εσύ ξεδιπλώνεις πάλι τις λέξεις

για να φτιαχτεί το ποίημα.

Όλα πια είναι του χρόνου

κοφτερά μαχαίρια

αθέρας ποιήματος-ψαλμού.