ΑΙΘΡΙΑ ΤΩΝ ΑΒΥΣΣΩΝ

ΖΗΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

ΑΙΘΡΙΑ ΤΩΝ ΑΒΥΣΣΩΝ

Στο χείλος τέτοιου παράθυρου

ανάμεσα σε δυό τυφλώσεις ο φεγγίτης

αλλαγή κλειδιών κι αισθαντικότητας

ακούγονται και φαίνονται ψυχές και δαίμονες

αστειότητας αντίστοιχης των ένσαρκων σε δρόμους

Τριγυρνούν από εγκέφαλο σ’ εγκέφαλο

κάπου ν’ αράξουν

κάπου να σταθούν να γλείφουν

χθόνιας σάρκας δροσιά

κάτι από σεξ, τσιγάρο, αλκοόλ και φλυαρία.

Όντα που αυτοβασανίζονται

σε αντανακλάσεων και σκιών πελάγη

αστείες σπηλιές των ονείρων της Γης

αιώνων μασούν τα ξεφτίδια

σε πράξεων παράθεση ακίνητη

μόνο τα ίχνη

των σβησμένων υδάτων της κοσμικής μας περιπέτειας

χτυπούν στον καθρέφτη του νου

της φύσης τα τρία στοιχεία ταραγμένα

σ’ ανισορροπία κολάσεων

τέτοιες χαράδρες

καρφιά σε στρόβιλους

μάσκες, μάσκες κι οχυρά σαπουνόφουσκας

καταφεύγουμε, πού;

Ο ίλιγγος απέναντι:

αιθρία των αβύσσων απεραντοσύνης.

Από το βιβλίο: Ζήσης Οικονόμου, «Αιθρία σιγή», Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 1976, σελ. 31.