ΒΑΒΥΛΩΝ Η ΜΕΓΑΛΗ

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ΒΑΒΥΛΩΝ Η ΜΕΓΑΛΗ

Σάλπιγγες από ανάερο Σικελιανό

  φλάουτο από ανύπαντρο Καρυωτάκη.

/Στο φινάλε τί συνοδεύει τέτοιαν ώρα

  τις νυχτιάτικες κιθάρες.../.

Να το θέρος – ο έναστρος Ήφαιστος – ανοίγοντας

  ακρεούργητα ζητήματα μωρίας –:

    οι άθλιοι ευημεριστές

νοικιάζουν έναν ήλιο κρετίνο στα νησάκια τους

  μια θάλασσα φορεμένη

    στα σχέδια του χειμώνα.

Ξεδιαλέγοντας άναυδο τα βράδυα σχηματίζω τις φράσεις

  ποτίζοντας άνηθο ανασταίνω τα ήθη.

Δεν ξέρεις από έλευση ζωής

  κάπηλε χτηματία του χρόνου

    δεν-ξέρεις-αριθμοσύνη

Θ’ αποτελέσει θρίαμβο στα πιανίσιμα του μέλλοντος

  που κάπνιζα τις συλλαβές σκοτώνοντας

    ζωύφια-δευτερόλεπτα.

Δε βαριέσαι; Τί Επίκτητος να σεργιανάς

  τί σωστά ντυμένος Αλ Καπόνε

με τη φαρδειά κορδέλα στο καπέλο σου

  με ρόδινες χοντρές γραβάτες...

Το γεγονός είναι ένα–: θα πεθάνεις.

  Χάσμα ο Σούμπερτ ανεξιχνίαστο.

Από τη συλλογή: «Φαρέτριον», 1981.
Από το βιβλίο: Νίκος Καρούζος, «Τα ποιήματα, Β΄, (1979-1991)», Ίκαρος, Αθήνα 1994, σελ. 256.