Η ΞΑΝΘΟΥΛΑ

Ανάρτησή μου στο γιουτιούμπ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

Η ΞΑΝΘΟΥΛΑ

Την είδα την Ξανθούλα

την είδα ψες αργά

που εμπήκε στη βαρκούλα

να πάει στην ξενιτιά.

Εφούσκωνε τ’ αέρι

λευκότατα πανιά

ωσάν το περιστέρι

που απλώνει τα φτερά.

Εστέκονταν οι φίλοι

με λύπη, με χαρά

κι αυτή με το μαντήλι

τους αποχαιρετά.

Και τον χαιρετισμός της

εστάθηκα να ιδώ

ώς που η πολλή μακρότης

μου το ’κρυψε κι αυτό.

Σ’ ολίγο, σ’ ολιγάκι

δεν ήξερα να πω

αν έβλεπα πανάκι

ή του πελάγου αφρό.

Κι αφού πανί, μαντήλι

εχάθη στο νερό

εδάκρυσαν οι φίλοι

εδάκρυσα κι εγώ.