ΠΡΙΝ ΑΠ’ ΤΗ ΘΕΡΙΝΗ ΒΡΟΧΗ

RAINER MARIA RILKE

ΠΡΙΝ ΑΠ’ ΤΗ ΘΕΡΙΝΗ ΒΡΟΧΗ

Άξαφνα, απ’ όλο το πράσινο, στο πάρκο,

δεν ξέρεις τί, ένα Κάτι τι, έχει ξεχωρίσει·

να έρχεται, νιώθεις, πιο κοντά στα παραθύρια

κι’ άφωνο νά ’ναι. Θερμό και δυνατό μονάχα

το φλάουτο της βροχής ηχεί μέσα απ’ τους κλάδους

και σε κάποιον Ιερώνυμο πηγαίνει ο νους σου:

μιά μοναξιά, μιά ευλάβεια, τόσον αναβρύζει

απ’ τη φωνήν αυτή, που από τη μπόρα

θα εισακουστεί. Της κάμαρας οι τοίχοι

μακρυά μας, με τα κάντρα, τραβηχτήκαν,

σαν να μην έπρεπε ν’ ακούν ό,τι εμείς λέμε.

Τα ξέθωρα ταπέτα, τότε, καθρεφτίζουν

το φως το αμφίβολο των απογευμάτων

εκείνων που, παιδιά, μας εφόβιζαν.

Μετάφραση: Άρης Δικταίος.

Από το βιβλίο: Ράινερ Μαρία Ρίλκε, «Εκλογή από το ποιητικό του έργο», μετάφραση Άρης Δικταίος, Κάδμος, Αθήνα 1957, σελ. 101.

*************

VOR DEM SOMMERRREGEN

Auf einmal ist aus allem Grün im Park

man weiß nicht was, ein Etwas, fortgenommen;

man fühlt ihn näher an die Fenster kommen

und schweigsam sein. Inständig nur und stark

ertönt aus dem Gehölz der Regenpfeifer,

man denkt an einen Hieronymus:

so sehr steigt irgend Einsamkeit und Eifer

aus dieser einen Stimme, die der Guß

erhören wird. Des Saales Wände sind

mit ihren Bildern von uns fortgetreten, a

ls dürften sie nicht hören was wir sagen.

Es spiegeln die verblichenen Tapeten

das ungewisse Licht von Nachmittagen,

in denen man sich fürchtete als Kind.