ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΕΧΕΙ ΓΙΡΛΑΝΤΑ ΣΤΗ ΧΡΥΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΗ

MICHELANGELO BUONARROTI (1475-1654)

ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΕΧΕΙ ΓΙΡΛΑΝΤΑ ΣΤΗ ΧΡΥΣΗ ΤΗΣ ΚΟΜΗ

Χαριτωμένη έχει γιρλάντα στη χρυσή της κόμη

όλο εύθυμα, εύχυμα άνθη, μ’ όλην της δροσιάς την κράση·

και ποιος δεν θά ’σπρωχνε τους άλλους, πρώτος να περάσει

το μέτωπο να τής φιλήσει αυτός;! Πανόλβιοι οι ώμοι,

και τρισευτυχισμένο το ένδυμα που κλεί (κι ακόμη

σφιχτά κρατεί) το στήθος, κρύβοντάς το μην το πιάσει

το βλέμμα· και ό,τι ο κόσμος έχει καδένα ονομάσει

τη δένει εκεί που του λαιμού της οδηγούν οι δρόμοι.

Μα πιο χαριτωμένη φαίνεται η φαρδιά κορδέλλα

που επιχρυσώθη και απ’ τη μιά και από την άλλη μπάντα

και ντύνει μέσα των μαστών της τ’ άσπρα περιστέρια.

Απέριττη έχει ζώνη –ο κόμπος μόνο κάνει γκέλα–

κι είν’ σαν να λέει πως τη μέση θαν της σφίγγει πάντα.

Μα τώρα εμέ σαν τί να κάμουν τα φτωχά μου χέρια;...

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

*********************

QUANTO SI GODE, LIETA E BEN CONTESTA

Quanto si gode, lieta e ben contesta
di fior sopra’ crin d’or d’una, grillanda,
che l’altro inanzi l’uno all’altro manda,
come ch’il primo sia a baciar la testa!

Contenta è tutto il giorno quella vesta
che serra ’l petto e poi par che si spanda,
e quel c’oro filato si domanda
le guanci’ e ’l collo di toccar non resta.

Ma più lieto quel nastro par che goda,
dorato in punta, con sì fatte tempre
che preme e tocca il petto ch’egli allaccia.

E la schietta cintura che s’annoda
mi par dir seco: qui vo’ stringer sempre.
Or che farebbon dunche le mie braccia?