ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΜΑΛΑΚΑΣΗΣ
ΚΑΙ ΠΕΡ’ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ...
Η Μοίρα όταν γεννήθηκες σού το ’γραψε,
Το χείλι σου ποτέ να μη γελάσει,
Κι αγέλαστ’ η θαμπή σου νιότη πέρασε,
Κι αγλύκαντ’ η πικρή ζωή σου έχει περάσει.
Το χείλι σου ποτέ να μη γελάσει,
Κι αγέλαστ’ η θαμπή σου νιότη πέρασε,
Κι αγλύκαντ’ η πικρή ζωή σου έχει περάσει.
Και τώρα που οι λαμπάδες σού φωτίζουνε
Κίτρινη σαν το θειάφι τη θωριά σου,
Αλλόκοτο ένα γέλοιο μες στα χείλη σου
Καρφώθηκε κι αστράφτει, λες, μακριά σου...
Κίτρινη σαν το θειάφι τη θωριά σου,
Αλλόκοτο ένα γέλοιο μες στα χείλη σου
Καρφώθηκε κι αστράφτει, λες, μακριά σου...
Από το βιβλίο: Μιλτιάδης Μαλακάσης, «Ποιήματα», εισαγωγή –
φιλολογική επιμέλεια Γιάννης Παπακώστας, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2005, σελ. 195.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου