Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007
ΑΛΑ ΦΘΑΣΑΝΤΟΣ ΧΕΙΜΟΝΟΣ ΚΑΙ ΜΗ ΦΘΑΝΟΝΤΟΣ ΒΑΠΟΡΙ
ΜΕΝΤΗΣ ΜΠΟΣΤΑΝΤΖΟΓΛΟΥ (ΜΠΟΣΤ)
Η ΝΗΣΟΣ ΤΩΝ ΑΖΟΡΩΝ
Ένα πλοίον ταξιδέβων με υπέροχον κερον,
εφνιδίως εξοκήλη ανοικτά των Αζορών
Φοβηθέντες των κηρίων κε ανήσηχοι κυρίε
πίπτουν όλοι εις το κύμα και τους τρόγουν καρχαρίε
Ένας νέος κε μια νέα, ορεότατα πεδιά
φθάνουν κολυμβών γενέος εις πλησείον αμουδιά
νήστις όντες και διψόντες εις την νήσον αφιχθείς
έτρογον καρπους των δένδρων κε συλάβοντες ιχθείς
Ζώντες βίον προτογόνου κε ο νέος με την κόρη
κύταζαν κε κάπου~κάπου εάν έρχετε βαπόρι
αλά φθάσαντος χειμόνος κε μη φθάνοντος βαπόρι
απεβίοσεν ο νέος κε απέθαναιν η κόρη.
Αργότερα, αργότερα,
πλησίασαν δυο κότερα
κι΄ ήρθε κι' ενα βαπόρη
ματέος ψάχνων για να βρή
τον νέον κε την κόρη
Κατηραμένη νήσος, νήσος των Αζορών
που καταστρέφης νέους κε θάπτης των κορών
να πέση τιμορία από τον ουρανόν
να λείψης απ΄ τους χάρτας κε τον οκεανόν.
Ετικέτες
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ,
ΜΠΟΣΤ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Που το θυμήθηκες! Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ λάμπρος τσουκνίδας: Ακούω συχνά το τραγούδι του Θεοδωράκη με ερμηνευτή τον Μπιθικώτση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαζί με την Ρομβία είναι
ΑπάντησηΔιαγραφήBεβαιααα!
ΑπάντησηΔιαγραφή