Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007
Ο ΚΑΠΙΤΑΝΙΟΣ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ
Η ΨΩΛΗ
Ω πούτσε, καπιτάνιε του ψωλώνε,
που σαν κομμάτι τράβο ξεφυτρώνεις,
παρπάλι, που τσι τρύπες του μουνιώνε
ξεσκλάς και με τον κώλο τσ’ ανταμώνεις,
Σώπρεπε στο ρουθούνι όντες θυμώνης,
για προφυλαχτικό του γυναικώνε,
ένα από κειά τα σίδερα να χώνης
που βάνουνε στη μούρη του σκυλιώνε.
Κι όντες σώρχεται η λύσσα να γαμήσης,
νά ’χει εκειός που σ’ έχει ασκιά σπασμένα,
να τρίβεσαι εκεί μέσα ώς ν’ αποχύσης.
Γιατί και ποιό μουνί κάνει για σένα
πούτσαρδε, καπιτάνιε του ψωλώνε,
που ημπορείς νά ’σαι αργούντουλας καϊκιώνε;
Από ένα μονόφυλλο που είχε τυπώσει στα "ΚΕΙΜΕΝΑ" ο αείμνηστος Φιλιππόβλαχος.
Ετικέτες
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ,
ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ (ΑΝΔΡΕΑΣ),
ΣΟΝΕΤΤΟ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Μονόφυλλο ή μουνόφυλλο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το Καπιτάνιος των ψωλώνε, μου θυμίζει εκείνο το "Κεχαγιάς στα αρχίδια μας" Θέ μου σχώραμε την κακομοίρα.
Αυτός ο Λασκαράτος μήπως είναι ξάδερφος του Κακουράτου;
@ μια κεφαλονίτισσα μέσα από το αργοστόλι: Θα μπορούσα να σου πω πολλά και ... κωλακευτικά. Τα αθετώ όλα. Μα αφού ξέρεις τον αρσενοκοίτη Κακουράτο, κατέβα στο βόθρο, όπου τον έχω ριγμένο, και ρώτα τον να σου πεί ό,τι θέλεις να μάθεις απ' αυτόν. Πρόσεχε μονάχα μην πέσεις (απ' την πολλή εξυπνάδα σου) σε κανέναν κανονικό και ευθύ και υποστείς κανένα "καγκουράτο" άνευ προηγουμένου (και δε σε ράβουνε μετά χίλιες παραμάνες κια τρεις χιλιάδες σακοράφες). Το "κεφαλλονίτισσα" γράφεται με δύο σίγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΟΝΕΤΤΟ ΥΠ' ΑΡΙΘΜ.15
ΑπάντησηΔιαγραφή(Η χρήση χυδαίων λέξεων)
Εγώ ο άμετρος, που ζω μετρίως, στα τρία μου/ σας γράφω, φίλοι να το ξέρετε! Σο-/βαρά ποθώ χυδαία να σας ξεχέσω/ - ανάγκη δεν σας έχω... μήτε χρεία μου!
Στο πήδημα τα λόγια φτιάχνουν καύλα:/ το χαίρεται ο γαμιάς να λέει γα-μή-σι/ - κι αυτός, που λέξεις έχει να σκορπίσει,/ ποτέ του δεν θα κοιμηθεί σε τάβλα.
Γαμίκουλες καλούς η γλώσσα θα 'χει στέψει,/ μόνο όταν το κοράσι τους πιπώσει/ στεγνά κι αγρίως -κοντά στο νου κι η γνώση.
Στεγνός στο πνεύμα μόνο μην και μείνω!/ Η τέχνη του άντρα λέει: γαμώ με σκέψη∙/ κι η πολυτέλεια: να γελάω, όταν χύνω!
ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
Από το βιβλίο ΣΑΟΥΝΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΥΣΙΑ, Ύψιλον, Αθήνα 2005, σελ.43
Έρρωσθε!
@ lapsus digiti: Ευχαριστώ για την προτίμηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να συναγωνισθώ την εξυπνάδα σας αγαπητέ κι έτσι δεν κινδυνεύω να βρεθώ σε βοθρο...λήμματα ούτε να υποστώ κάτι καγκουράτο γιατί πλέον όταν θα μπαίνω στο μπλογκ σας θα φοράω τσίγκινο βρακάκι για να είμαι ασφαλής.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ μια κεφαλλονίτισσα: να μην ξεχνάτε, πάντως, να βάζετε αυτό με την παραπλανητική. Ποτέ δεν ξέρεις... Τους εγκαρδίους χαιρετισμούς μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή